Sinds kort schieten in Venlo jongeren te hulp bij jeugdoverlast. Dat is zo gek nog niet als je bedenkt dat overlast niet altijd door politie of gemeente hoeft te worden opgelost, maar het soms veel beter werkt als de hangjongeren met de buurtbewoners in dialoog gaan. En wie kunnen jongeren beter om de tafel krijgen met bewoners dan jongeren zelf?
Een kleine twee jaar geleden vroeg de stichting Buurtbemiddeling Venlo, die al jarenlang als bemiddelaar bij burenruzies optreedt, zich af of het een goed idee zou zijn om niet alleen burenruzies te beslechten, maar ook jongerenoverlast. En dat in de vorm van jongerenbuurtbemiddeling.
Bij jongerenbuurtbemiddeling worden jongeren geschoold tot bemiddelaar en treden zij op als mediator tussen de groep jongeren en degene die last heeft van deze jongeren.
Om medestanders te vinden voor haar plan nodigde de stichting allerlei Venlose jeugdprofessionals uit. Onder deze professionals waren mensen uit het onderwijs, van politie, jeugdzorg en van de gemeente. En ik vanuit het jongerenwerk.
Een potje enthousiast
Nou, ik werd me daar toch een potje enthousiast! Zo enthousiast dat ik me direct aanmeldde voor het initiatiefclubje dat de haalbaarheid ging onderzoeken.
In de maanden daarna spraken we met allerlei mensen waaronder een wijkagent, de gemeentelijke regisseur jeugdoverlast, medewerkers van onderwijsinstellingen en woningcorporaties en met beleidsambtenaren. We kwamen we tot de conclusie dat jongerenbuurtbemiddeling heel goed zou kunnen werken.
Ook de ervaringen van Jongerenbuurtbemiddeling Maastricht van onze collega’s van Trajekt versterkten ons geloof en al snel schreef ik met de vrijwilligers van Buurtbemiddeling Venlo een plan uit, waarmee we de gemeente en de lokale woningcorporaties over de brug kregen om dit project te financieren.
Certificaat
Jongerenbuurtbemiddeling Venlo was een feit. Of beter gezegd: Toen begon het
echte werk pas. Met het ontvangen budget trokken we een parttime jongerenwerker aan – wie anders heeft zowel ervaring met jongeren als met buurtbewoners in overlastsituaties? – die werd aangesteld als coördinator jongerenbuurtbemiddeling.
Vervolgens kon deze coördinator jongeren gaan werven. Dat deed hij via zijn eigen netwerk van de straat en het jongerencentrum, maar ook via het voorgezet en middelbaar onderwijs, waardoor er een mooie mix ontstond met verschillende opleidingsniveaus en met zowel meiden als jongens.
Na een training, gegeven door het Centrum voor Criminaliteitspreventie en Veiligheid namen de jongeren vorige week het certificaat in ontvangst. Op deze feestelijke bijeenkomst zag ik zelf de jongeren voor het eerst en ik vond het mooi om te zien dat jongeren zo serieus en gedreven konden praten over het onderwerp. En dat de training effect had, want ze spraken al als echte experts over bemiddelingstechnieken. Het leukste vond ik om van ze te horen waarom ze zich hadden aangemeld als bemiddelaar. De een werd bemiddelaar omdat dat mooi aansloot op haar sociale opleiding, terwijl de ander het deed uit affiniteit met bewoners die overlast ervaren.
Gouden randje
Tevreden keek ik terug op de lange periode tussen mijn eerste kennismaking met de stichting en het moment van het uitreiken van de certificaten. Hoeveel tijd ik er al ingestoken had en de tientallen bezoekjes die ik aan het minikantoortje van Buurtbemiddeling had gebracht. De overleggen met gemeente en woningcorporaties waarnaartoe ik op sleeptouw ben genomen door de stichting, omdat ik nu eenmaal heel enthousiast het verhaal kon overbrengen en dat gecombineerd met mijn expertise als het gaat om jeugdoverlast. Dat ik als professional in contact kwam met de club, maar dat ik uiteindelijk als vrijwilliger in mijn vrije tijd het meeste werk heb verzet. Terugkijkend op de prachtige samenwerking met de vrijwilligers van buurtbemiddeling stelde ik ook vast dat dit project een extra gouden randje heeft omdat het initiatief hiervoor niet bij professionals lag, maar bij vrijwilligers.
Het moeilijkste komt nog: de professionals
Laat nu de aanmeldingen van overlast maar komen! En daar zit volgens mij de grootste uitdaging. Want vanaf nu moeten de straatprofessionals, zoals wijkagenten en straatcoaches, bij overlast niet meteen meer in de oplossingsstand schieten, dienstbaar als ze willen zijn. Nee, het zou mooi zijn als ze deze casussen gaan doorsturen naar Jongerenbuurtbemiddeling. Laat de profs de hardnekkige problematische overlast maar te lijf gaan, terwijl de jongeren preventief aan de slag kunnen gaan met de overlast die nog niet uit de hand is gelopen. Zou het de professionals lukken om het niet meteen zelf te willen oplossen? Ze zijn het immers al jarenlang zo gewend.
Hopelijk gaan ze het zien wanneer de eerste bemiddelingscasussen met goed resultaat worden afgesloten. Want ik geloof echt in jongerenbuurtbemiddeling. Het voordeel van bemiddeling is dat de verantwoordelijkheid voor de oplossing bij de bewoners blijft liggen. Terwijl politie, straatcoaches en jongerenwerk vaak het probleem bij de bewoners uit handen namen, en dan vervolgens de tijd niet hadden om alles tot een goed einde te brengen. Bij buurtbemiddeling hebben beide partijen, overlastgevers en bewoners, samen de oplossing in huis. Beter toch?
foto Johan Cortooms
Jongerenbuurtbemiddeling Venlo is vooralsnog een pilot die alleen in de wijken Op de Hei (Tegelen) en Venlo-Noord wordt uitgevoerd. Woont u in een van deze wijken, heeft u een conflict met jongeren en bent u bereid om met de jongeren in gesprek te gaan om samen tot een oplossing te komen? Neem dan gerust contact op met de coördinator van jongerenbuurtbemiddeling: jbbvenlo@gmail.com / 06-23324089.
Johan Cortooms 
1 comments