Adieu sociaal werk, het ga je goed!

Ik stop ermee. De koek is op. Na 19 jaar bij Wel.kom en haar voorgangers is het tijd geworden voor wat anders. Iets totaal anders zelfs, want ik verlaat niet alleen Wel.kom. Nee, ik verlaat het sociale domein helemaal. Ik ga komende week namelijk van start als Programmamaker Muziek bij de ECI Cultuurfabriek in Roermond en tevens als Zakelijk Leider van het urban community project Nieuwe Helden. Ik verruil de sociale sector voor de cultuursector. 

19 jaar lang met mijn neus vooraan

Ik kijk met plezier en trots terug op 19 jaar waarin ik begon als jongerenwerker en later verschillende coördinerende en leidinggevende functies heb gehad, zowel in Roermond als in Venlo. Een lange periode met diepe dalen en grote hoogten. Een periode waarin ik als welzijnswerker heb mogen meelopen in de voorhoede van ontwikkelingen en tendensen in de maatschappij. Want of het nu om economische crisis, de opbouw van de participatiemaatschappij of polarisatie en maatschappelijke onrust gaat; de welzijnswerkers staan er altijd met hun neus bovenop omdat deze ontwikkelingen hun oorsprong vinden in de wijken of direct de mensen in de wijken treffen.

Ik ben me er altijd bewust van geweest dat dit voor een jongerenwerker of wijkwerker een bepaalde verantwoordelijkheid met zich meebrengt, want zij zijn degenen die de wijkbewoners kunnen stimuleren om iets van hun wijk en hun leven te maken. En om dat niet in je eentje maar samen te doen. Tegenover polarisatie staat solidariteit en de katalysator zijn van solidariteit is de kerntaak van de welzijnswerker. 

Trots

Ik ben er trots op dat ik mijn steentje heb mogen bijdragen aan de solidariteit in de wijken. Ik ben er trots op dat ik samen met collega’s heb gewerkt aan robuust jongerenwerk dat present is in de haarvaten van de samenleving, maar dat ook volwaardig meedoet in de casusoverleggen van de professionals en dat haar input levert aan de beleidsmakers. Ik ben trots op het ontwikkelen van de werksoort Jongerencoaching omdat we vonden dat anderen de individuele hulp aan ‘onze’ jongeren niet goed oppakten. Ik ben trots op de door ons ontwikkelde visie op talentontwikkeling in het jongerenwerk, die trouwens ook mede oorzaak is van mijn nieuwe baan, want Nieuwe Helden is een voortvloeisel ervan. Ik ben trots op Vrijwilligerscentrale Venlo die een compleet nieuwe weg is ingeslagen en die dankzij het fantastische team blijvend zal innoveren. Ik ben er trots op de we veel vrijwilligers hebben kunnen begeleiden in hun mooie werk als opvoedondersteuner, activiteitenorganisator enz. En tenslotte ben ik er trots op dat ik op de valreep nog aanwezig mocht zijn bij de opening van een klein maar o zo fijn pandje voor het jongerenservicepunt op de Parade in Venlo. 

Jongerenservicepunt Venlo

Kalverstraat

Dit pand symboliseert voor mij veel meer dan alleen een plek waar jongeren hun vraag kunnen stellen. Het symboliseert voor mij het begin van een nieuw tijdperk. Een tijdperk waarin het welzijnswerk eindelijk op haar waarde wordt geschat. Want het Jongerenservicepunt ligt aan de belangrijkste straat van Venlo. Wat nog eens wordt bevestigd door de net uitgebrachte Venlose variant van het Monopoly spel, want daar is de Parade de duurste straat.

De ‘Kalverstraat’ van Venlo

Het welzijnswerk mag nu gezien worden. Het is immers dé katalysator voor solidariteit. En dus voor de civil society.

Maar het jongerenservicepunt symboliseert ook nog op andere wijze dit nieuwe tijdperk. Want achter dit servicepunt staan professionals en vrijwilligers van talloze organisaties klaar om ons te helpen zodat we er met ons allen zo vroeg mogelijk bij zijn. Want elke probleem in wording dat we preventief kunnen vóór zijn voorkomt erger. Daar zijn alle vrijwilligers en professionals zich nu ontzettend van bewust, van welke organisatie ze ook zijn. En al deze mensen staan klaar om ons te helpen om kleine vragen van jongeren te beantwoorden voordat het dikke problemen worden.

Dat was vroeger wel andere koek. Toen stonden we samen met de jongeren te bonzen op de deur van de zorg, maar die gaf niet thuis als de hulpvraag van de jongere niet vergezeld ging van een indicatie en bijbehorend geldbuideltje. Nu staan ze allemaal klaar om buiten hun eigen lijntjes te kleuren als we daarmee erger voorkomen.

Together we create!

De professionals in het sociale domein en de bewoners in de wijken steken samen met ons de handen uit de mouwen. Het enige wat ze nog tegenwerkt zijn de door overheid en organisaties opgeworpen muren: de systemen die de mensen beperken in hun samenwerking. Die moeten dus nog even afgebroken worden. Wie pakt die handschoen op?

Ik in ieder geval niet meer. Ik heb mijn bijdrage geleverd en geef ruimte aan nieuwe frisse jonge mensen. Ik wens hen veel succes.